DCRM 2025
- Beatrixtheater Utrecht
- 6 november 2025 09:00 - 7 november 2025 17:00
Keynotes
Prof. dr. Floortje Scheepers
Psychiater, hoofd afdeling UMC Utrecht en hoogleraar innovatie in de GGZ
dr. Thijs Schwartz
MDL arts in het Meander Medisch Centrum en bestuurslid van de Nederlandse Vereniging van Maag-Darm-Leverartsen (NVMDL).
Prof. dr. Hans Rietman
Revalidatiearts, emeritus hoogleraar revalidatiegeneeskunde en revalidatietechnologie aan de Universiteit Twente
dr. Pim Valentijn
Netwerkzorg in Beweging: Van Hype naar Handvatten voor de Praktijk
De toekomst van zorg vraagt om meer samenwerking en minder versnippering, precies waar less is more in de revalidatiezorg om draait. Niet minder zorg, maar gerichtere en zinvollere zorg, die beter aansluit bij wat de patiënt écht nodig heeft. Toch blijkt uit onderzoek dat zo’n 70% van de samenwerkingen in zorg en welzijn mislukt. In deze keynote laat Dr. Pim Valentijn zien waarom netwerkzorg dé sleutel kan zijn tot betere, doelgerichtere zorg: met minder verspilling en méér waarde.
Aan de hand van het wetenschappelijk onderbouwde Regenboogmodel® biedt hij inzichten in hoe organisaties concrete stappen kunnen zetten richting geïntegreerde, mensgerichte zorg. Hij laat zien hoe principes als value-based healthcare, uitkomstbekostiging en technologische innovatie niet alleen modewoorden zijn, maar praktische toepasbaarheid hebben in de praktijk.
De lezing gaat in op de oorzaken achter falende samenwerking, prikkelt met vernieuwende perspectieven, en laat zien hoe less is more in netwerkzorg concreet kan leiden tot betere uitkomsten, lagere kosten en vooral: zorg die ertoe doet voor de patiënt.
Dr. Pim Valentijn is een toonaangevend expert op het gebied van zorgstelsels, eerstelijnszorg, geïntegreerde zorg en zorginnovatieprocessen. Als ervaren gezondheidswetenschapper, onderzoeker en strategisch adviseur helpt hij organisaties om zorg efficiënter, mensgerichter en toekomstbestendiger te maken. Zijn missie: de gezondheidszorg toegankelijk, betaalbaar en effectief organiseren. Met een achtergrond als fysiotherapeut en een master in gezondheidswetenschappen aan de Vrije Universiteit Amsterdam, promoveerde Pim aan de Universiteit van Tilburg op de effectiviteit van netwerkzorg. Zijn baanbrekende Regenboogmodel wordt wereldwijd toegepast door zorgorganisaties en beleidsmakers om succesvolle zorginnovaties te realiseren.
Als lector Waardegedreven en Passende Zorg aan de Hanze en directeur van de Essenburgh Groep, combineert Pim wetenschappelijke kennis met praktische oplossingen. Hij ontwikkelt nieuwe business- en verdienmodellen die zorginstellingen ondersteunen bij het opschalen van innovatietrajecten. Zijn expertise ligt op het snijvlak van preventie, zorg en welzijn, met een sterke focus op datagedreven zorginnovaties en samenwerkingsmodellen.
Prof. dr. Floortje Scheepers
Leren en verbeteren met data
De wereld om ons heen verandert in een rap tempo. Ook onze kijk op ziekte, gezondheid en kwaliteit van zorg verandert mee. Hoe kunnen we in het complexe samenspel van zorg en samenleving, individu en context, leren en verbeteren met elkaar en hoe weten we wie wat nodig heeft. Hoe kunnen we hier ook data bij gebruiken en zorgen dat we grote vraagstukken zoals gezondheidsverschillen, ongelijke toegang tot zorg, administratieve lasten, duurzaamheid en inzetbaarheid van personeel niet uit het ook verliezen als we data-innovatie inzetten om zorg te verbeteren. In de lezing van Floortje Scheepers zal zij vanuit het perspectief van de psychiatrie en de projecten die zij daar uitvoert, stilstaan bij bovengenoemde thema’s.
Prof. dr. Floortje Scheepers is psychiater, hoofd van de afdeling psychiatrie van het UMC Utrecht en hoogleraar innovatie in de GGZ. Haar onderzoek richt zich op sociale en technische innovaties die zorgtransformatie faciliteren.
dr. Thijs Schwartz
Niet alles wat kan hoeft: ontdek de less is more-aanpak
Door de toenemende zorgvraag en personeelstekorten staat de toegankelijkheid van de zorg onder druk. Daarom hebben maag-darm-leverartsen een ‘Less is More’-kennisagenda ontwikkeld. Het doel daarvan is om op verantwoorde wijze minder effectieve, belastende of zelfs schadelijke zorg terug te dringen, zodat patiënten sneller toegang krijgen tot noodzakelijke behandelingen en de zorg efficiënter wordt ingericht.
De Less is More-aanpak kan versnelling brengen in de implementatie van passende zorg n.a.v. wetenschappelijk onderzoek (zorgevaluatie). Waar het normaal 10 tot 15 jaar duurt voordat een behandeling wordt stopgezet, streeft deze aanpak ernaar direct te stoppen met twijfelachtige zorg en dit vervolgens te evalueren op veiligheid en effectiviteit.
Less is More is een initiatief van de Nederlandse Vereniging van MDL-artsen (NVMDL). MDL-arts Thijs Schwartz geeft in zijn presentatie een inkijkje in de lopende initiatieven binnen de MDL, waaronder het ‘IJsbrekerproject’. In dit project worden laagrisico Barrett-patiënten niet langer standaard gesurveilleerd: een ambitieus voorbeeld van hoe zorg kan worden teruggebracht die weinig tot geen toegevoegde waarde heeft voor de patiënt.
Deze Less is More-aanpak is óók toepasbaar binnen de revalidatiegeneeskunde. Ze kan helpen om de druk op de zorg te verlichten en op een zorgvuldige manier toe te werken naar steeds zinvollere zorg. Hoe vertaal je deze aanpak naar de revalidatiepraktijk? Hoe kijk je met een ‘Less is More’-blik naar richtlijnen? Laat je inspireren door de voorbeelden van Thijs Schwartz, en pas ze toe in je eigen spreekkamer!
Thijs Schwartz is Maag-Darm-Leverarts in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort, waar hij zich heeft gespecialiseerd in endoscopische interventies (o.a. behandeling darmpoliepen en vroegtumoren). Hij is bestuurslid bij de NVMDL, voorzitter van de Kennisagenda MDL, co-voorzitter van de Commissie Implementatie Kennisagenda MDL en in die hoedanigheid een belangrijke voorvechter geworden van de ‘Less is More’-aanpak binnen de medische zorg.
Prof. dr. Hans Rietman
‘Less is more’, is dat zo? En hoe doen we dat dan?
‘Less is more’; het lijkt wel een soort mantra. Veelal gehoord in praatjes van politici of beleidsmakers. En meestal om te verbloemen dat er weer bezuinigingen aan zitten te komen. ‘Less is more’! Maar binnen de revalidatietechnologie is het een zeer waardevolle mantra. De toepassing revalidatie technologie is gebaat bij dit herhaalde statement. En nog steeds wordt er te weinig op uit gedaan. Veel technologische ontwikkelingen zijn te ingewikkeld en te complex of sluiten niet aan op een standaard waardoor ze amper gebruikt kunnen worden. Een aantal slechte en ook goede voorbeelden zullen binnen deze lezing aan de orde komen. ‘Less is more’; Ook t.a.v. administratie taken en registratiedruk, registratiebehoefte lijken we hier niet makkelijk van te leren. Hans heeft hier zelf ook niet het goede voorbeeld in gegeven. Hoe kan het toch dat ondanks de roep om minder administratieve lasten in de gezondheidzorg, het erop lijkt dat kwaliteit- en tijdregistraties alleen maar lijken toe te nemen! De kwaliteit van de gezondheidszorg is door die registraties zeker niet uitzonderlijk verbeterd en nu lijkt ook de wetenschap meer en meer in de ban van het registratievirus te komen. En ja geleidelijk wennen we daar ook aan. Maar wat als ‘Less is more’ noodzakelijk wordt om de gezondheidzorg overeind te houden? Dat geldt ook voor het medisch specialisme revalidatiegeneeskunde! Hoe doen we dat en welke keuzes maken we daarin? Ligt de oplossing hiervoor in de technologie? Dit staat alles ter discussie in de afsluitende lezing van het DCRM 2025.
Hans Rietman is revalidatiearts en emeritus hoogleraar revalidatiegeneeskunde en revalidatietechnologie aan de Universiteit Twente. Hij was van 2007 tot 2016 wetenschappelijk directeur van het onderzoeksinstituut Roessingh Research and Development in Enschede. Hij is actief betrokken bij vele (inter)nationale onderzoeksprojecten die gericht zijn op de ontwikkeling en toepassing van revalidatietechnologie in de klinische praktijk. Hij is redactielid en medeauteur van het Nederlandstalige leerboek “Revalidatie voor Volwassenen (2014, 2022)” en het boek “Revalidatie na een beenamputatie (2002,2008,2018)”. Daarnaast is hij (mede)auteur van meer dan 120 peer-reviewed wetenschappelijke artikelen. Hij is emeritus adjunct hoogleraar aan de North Western University in Chicago USA en sinds 2017 leider van het Innovative Medical Devices Initiative (IMDI 2.0) van NWO. Van 2014-2019 was hij voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Revalidatieartsen. Van 2019-2024 was hij trekker van missie 2 (gezondheid en zorg beleid). Nu geniet hij grotendeels van zijn prepensioen!